و اگر تو را دروغگو انگاشتند، بگو عمل من از آن من و عمل شما از آن شما، شما از آنچه من مى‏كنم برى و بركناريد و من از آنچه شما مى‏كنيد برى و بركنارم‏ (۴۱)

و از ايشان كسانى هستند كه به [ظاهر به سخن‏] تو گوش مى‏دهند اما آيا تو مى‏توانى [سخنت را] به ناشنوايان بشنوانى، ولو اينكه تعقل نكنند؟ (۴۲)

و از ايشان كسانى هستند كه به [ظاهر] به تو مى‏نگرند، اما آيا تو مى‏توانى نابينايان را هدايت كنى ولو اينكه اهل بصيرت نباشند؟ (۴۳)

خداوند هيچ ستمى بر مردم روا نمى‏دارد، ولى مردم خودشان بر خود ستم مى‏كنند (۴۴)

و روزى كه آنان را محشور گرداند، گويى جز به اندازه ساعتى از روز [در دنيا يا در گور] به سر نبرده‏اند، و همديگر را مى‏شناسند، به راستى كسانى كه لقاى الهى را انكار كردند و رهيافته نبودند، زيانكار شدند (۴۵)

و اگر بخشى از آنچه به ايشان وعده داده‏ايم، به تو بنمايانيم، يا جان تو را [پيش از آن‏] بگيريم، بدان كه بازگشت آنان به سوى ماست، آنگاه خداوند خود گواه بر كار و كردار آنان است‏ (۴۶)

و هر امتى پيامبرى دارد، و چون پيامبرشان بيايد در ميان آنان دادگرانه داورى شود و بر آنان ستم نرود (۴۷)

و گويند اگر راست مى‏گوييد [سررسيد] اين وعده كى خواهد بود؟ (۴۸)

بگو براى خود اختيار زيان و سودى ندارم، مگر آنچه خدا بخواهد، هر امتى را اجلى است، و چون اجلشان فرا رسد، نه ساعتى پس افتند و نه ساعتى پيش افتند (۴۹)

بگو بينديشيد اگر عذاب او شبانه يا در روز بر شما نازل گردد [چه مى‏كنيد؟] گناهكاران چه چيز را از او به شتاب مى‏خواهند (۵۰)