وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ
﴿۳۶﴾
و مى گفتند آيا ما براى شاعرى ديوانه دست از خدايانمان برداريم (۳۶)
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ
﴿۳۷﴾
ولى نه [او] حقيقت را آورده و فرستادگان را تصديق كرده است (۳۷)
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ
﴿۳۸﴾
در واقع شما عذاب پر درد را خواهيد چشيد (۳۸)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
﴿۳۹﴾
و جز آنچه میکرديد جزا نمى يابيد (۳۹)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ
﴿۴۰﴾
مگر بندگان پاكدل خدا (۴۰)
أُولَئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ
﴿۴۱﴾
آنان روزى معين خواهند داشت (۴۱)
فَوَاكِهُ وَهُمْ مُكْرَمُونَ
﴿۴۲﴾
[انواع] ميوه ها و آنان مورد احترام خواهند بود (۴۲)
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
﴿۴۳﴾
در باغهاى پر نعمت (۴۳)
عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ
﴿۴۴﴾
بر سريرها در برابر همديگر [مى نشينند] (۴۴)
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ
﴿۴۵﴾
با جامى از باده ناب پيرامونشان به گردش درمى آيند (۴۵)
|
||